تفاوت پایه سنوات و سنوات پایان خدمت چیست؟
سنوات پایان خدمت: یا اصطلاحا حق سنوات یکی از مزایای اجباری است که کارفرما در هر حالت موظف به پرداخت آن به کارگر است. حق سنوات یا پاداش پایان خدمت مبلغی است که کارگر هنگام فراغت از کار از قبیل بازنشستگی، ازکارافتادگی، فوت و استعفا و ... دریافت می کند و میزان آن معادل یک ماه آخرین مزد ثابت دریافتی کارگر است. باستناد تبصره 4 ماده 7 قانون کار کارفرمایان موظفند به نسبت کارکرد در قرادادهای مدت موقت مزایای پایان کار(سنوات) را محاسبه و در وجه کارگر پرداخت نمایند. حق سنوات به عنوان پاداش پایان کار براساس ایام کارکرد پرداخت می شود. پایه سنوات: کارگرانی که حداقل یک سال سابقه دارند یا از پرداخت پایه سنوات آنها یک سال می گذرد مستحق دریافت پایه سنوات می باشند. پایه سنوات جزو مزد کارگران بوده و میزان آن هرساله براساس مصوبات شورای عالی کار تعیین می گردد. بدلیل اینکه پایه سنوات جزو مزد دریافتی کارگر می باشد لذا در محاسبه سنوات پایان کار، عیدی و پاداش محاسبه خواهد شد. پایه سنوات جزو مزد ثابت کارگر بوده و بایستی به همراه سایر مزایا و حقوق بطور ماهانه به کارگر پرداخت شود.
چند نکته مهم در خصوص پایه سنوات:
- به کارکنان همه کارگاه ها ( حتی کارگاه های فاقد طرح طبقه بندی مشاغل ) تعلق میگیرد
- به کارگران قراردادی هم تعلق میگیرد
- به همه سطوح مزدی ( اعم از اقل دستمزد و سایر سطوح ) تعلق میگیرد
- برای کارگرانی که در پایان هرسال تصمیم حساب کامل کرده اند، صرفا از ابتدای سال ۱۳۹۲ تعلق میگیرد.
- رقم پایه سنوات ( ظرف ۷ سال گذشته ) از روزانه ۳،۰۰۰ ریال تا روزانه ۵۸،۳۳۳ ریال متفاوت بوده است.
- مبلغ پایه سنوات در سالگرد استخدام به کارگر تعلق میگیرد
- مبلغ پایه سنوات جزء مزد و حقوق محسوب می شود و در ابتدای سال شمسی مشمول افزایش می شود
- در هر سالگرد استخدام ، مبلغ پایه سنوات قبلی حفظ شده و پایه سنوات سال جدید به آن اضافه می شود
